Η αλήθεια είναι πως μου άρεσε να καπνίζω, δεν ήθελα ποτέ να το κόψω. Με χαλάρωνε στη δουλειά, στο σπίτι, στον καφέ. Για μένα ήταν τρόπος ζωής, με βοηθούσε την ώρα εκείνη να είμαι ο εαυτός μου και μόνο. Να σκέφτομαι αυτά που δεν μπορώ να σκεφτώ, όταν είμαι με τα παιδιά. Ήταν το διάλειμμα μου σε πολλά πράγματα. Ήταν η μοναδική προσωπική στιγμή που είχα μόνη μου (αφού όπως καλά θα ξέρετε, μια μαμά ούτε για κατούρημα δεν πάει μόνη...), σαν γυναίκα, σαν μαμά, σαν άνθρωπος. Δε λέω, με βοήθησε σε πολλά πράγματα, ακόμα και σε μεγάλες πείνες και δίαιτες, όταν προσπαθούσα με κόπο να χάσω τα κιλά της εγκυμοσύνης. Πρόσφατα όμως, ένα γεγονός που συνέβη στο σπίτι, μου άλλαξε όλα όσα είχα στο χαζό μου κεφάλι για το κάπνισμα.
Η μέρα εκείνη ήταν πολύ δύσκολη μένα. Πήγα στη δουλειά πολύ πιο νωρίς από το συνηθισμένο, κάθισα περισσότερο από όσο έπρεπε. Πήγαμε μετά στο μπαλέτο, μετά σπίτι, μπάνιο, πιτζάμες, μαμ, κακά, νάνι, και μια μαμά να τρέχει πανικόβλητη να ετοιμάσει τα "πάντα όλα" για τα παιδιά. Α! Και τσάντες, ρούχα για την επόμενη μέρα στο σχολείο. Σας θυμίζει κάτι όλο αυτό; Μάλλον τον εαυτό σας.
Είχα σαν ρουτίνα μετά από όλα αυτά, και αφού έβαζα τα παιδιά για ύπνο, τους έλεγα καληνύχτα και τους έδινα από ένα ζουμερό φιλί, να βγαίνω στο μπαλκόνι να απολαύσω ένα τσιγάρο ( να σημειωθεί εδώ ότι μόνο στο μπαλκόνι κάπνιζα, ποτέ μέσα στο σπίτι). Εκείνο το βράδυ τα έβαλα απλά για ύπνο. Αφού έκανα το τσιγάρο και μπήκα μέσα, μου λέει ο άντρας μου ότι με περιμένει η Μαρία για καληνύχτα. Πηγαίνω λοιπόν να την αγκαλιάσω και εκείνη με σπρώχνει μακρυά.
~ Μαμά φύγε!!!!
~ Γιατί αγάπη μου δεν θες φιλάκι σήμερα;
~Όχι μαμά γιατί βρωμάς!!!! Και δεν θέλω να μου ξαναδώσεις αν είναι να βρωμάς έτσι!!!!
Ο κόσμος μου γκρεμίστηκε. Ήταν σας να έφαγα μια κατραπακιά στο κεφάλι, έτσι πήρα την απόφαση να το κόψω. Ξέρω θα μου πείτε μα πως και όλοι το προσπαθήσαμε. Ακούστε λοιπόν τι έκανα εγώ....
Κατ' αρχάς, είμαι της άποψης ότι "δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω". Κάθε φορά που έπεφτα στο κρεβάτι το βράδυ έλεγα στον εαυτό μου." Δεν καπνίζω, δεν έχω καπνίσει ποτέ στη ζωή μου"Τις πρώτες μέρες ήμουνα κακοδιάθετη, είχα πολλά νεύρα, άνοιγα συνέχεια το ψυγείο για να φάω και είχα πολλούς και έντονους πονοκεφάλους. Μιλάω με τη διατροφολόγο μου και της λέω ότι πήρα δύο κιλά σε μιάμιση εβδομάδα. Αυτή με τη σειρά της, μου είπε ότι δεν πρέπει να αγχώνομαι και ότι για όλα υπάρχει λύση, αρκεί εγώ να το θέλω.
Όλη, μα όλη, η ιδέα του τσιγάρου και της επιθυμίας, κρατάει στον ανθρώπινο εγκέφαλο 20 λεπτά. Αν αυτά τα 20 λεπτά εσύ κάνεις κάτι άλλο (πλύνε πιάτα, παίξε με τα παιδιά, βγάλε τα φρύδια σου, κλπ), μετά ο εγκέφαλος σου το έχει ξεχάσει. Ουσιαστικά αυτό που συμβαίνει είναι μια έκρηξη αδρεναλίνης και έλλειψη της εθιστικής ουσίας, που δίνουν σήμα στον εγκέφαλο για την ανάγκη νικοτίνης. Το σήμα αυτό ο εγκέφαλος το κρατάει για 20 περίπου λεπτά. Αν η ανάγκη αυτή δεν καλυφθεί μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, ο εγκέφαλος το ξεχνάει και με την πάροδο του χρόνου το διαγράφει.
Είναι πολύ απλό και πιστέψτε με αξίζει έστω και να το προσπαθήσετε.
Εγώ έκανα την επιλογή μου, γιατί όχι και εσείς......
